วิธีฝึกสุนัขให้อยู่ในบริเวณที่เรากำหนด

วิธีฝึกสุนัขให้อยู่ในบริเวณที่เรากำหนด

วิธีฝึกสุนัขให้อยู่ในบริเวณที่เรากำหนดนั้นเป็น "วิธีฝึกคนเป็นจ่าฝูง" อีกหนึ่งรูปแบบที่สำคัญ โดยที่สุนัขจะอยู่ในบริเวณที่เรากำหนดจนกว่าเราจะอนุญาตให้เขาเดินออกมาได้ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตก็เดินออกจากบริเวณนั้นไม่ได้

ในโลกของสุนัข สุนัขในฝูงจะมีขอบเขตที่อยู่ชัดเจนเพื่อป้องกันการลุกล้ำฝูงสุนัขอื่นๆหรือสัตว์ผู้ล่าชนิดอื่นๆ ซึ่งจ่าฝูงเป็นผู้กำหนดบริเวณ และจ่าฝูงยังเป็นฝ่ายเลือกจุดที่เด่น บริเวณที่สบายสุด เพื่อเป็นตำแหน่งประจำของจ่าฝูง เช่น โขดหิน มุมที่ร่มที่สุด เป็นต้น แล้วสุนัขลูกฝูงตัวอื่นๆจะไม่มีสิทธิ์แย่งที่ของจ่าฝูง ทุกตัวจะรู้ตำแหน่งของตน และทุกตัวในฝูงจะไม่ออกนอกเขตฝูงของตน เรายังสามารถเห็นการกำหนดบริเวณได้ ระหว่างแม่สุนัขกับลูกสุนัข เช่น แม่สุนัขจะไม่ให้ลูกสุนัขออกไปนอกรัง เพื่อป้องกันอันตรายจากสมาชิกตัวอื่นๆ หรือจากสัตว์นักล่าชนิดอื่นๆ และ แม่สุนัขยังกำหนดพื้นที่ที่ให้ลูกสุนัขเดินเล่นได้ และไม่เข้าไปในบริเวณที่อันตราย

ในโลกของสุนัขในปัจจุบัน บางทีเราจะเห็นลูกสุนัขจรจัดวิ่งเล่นกันบริเวณฟุตบาททางเท้าแต่ไม่มีตัวไหนเลยวิ่งไปที่ถนนโดยที่ไม่มีคนไปคอยบอกคอยสอนมันว่า " ห้ามลงถนนนะ ! เดี๋ยวจะถูกรถชน" เนื่องจากแม่สุนัขได้กำหนดขอบเขตให้ลูกสุนัขอยู่ โดยลูกสุนัขจะเคารพขอบเขตที่แม่สุนัขได้กำหนดไว้

สุนัขในฝูงจะมีการสั่งสอนกัน บอกกันถึงบริเวณที่ไปได้ ไปไม่ได้ ตรงนี้อันตราย หรือตรงนั้นเป็นที่ของสุนัขเจ้าถิ่นฝูงอื่น วิธีที่สุนัขสื่อสารกันเพื่อบอกถึงขอบเขต ผ่านการใช้ท่าทาง สายตา การดัน การกัดงับเตือน (เบาๆ) และสัญชาตญาณการเลียนแบบตัวอื่น

เราสามารถสอนให้สุนัขรู้จักขอบเขต ให้สุนัขอยู่เป็นที่เป็นทาง โดยเลียนแบบวิธีที่สุนัขใช้สอนกันในธรรมชาติโดยใช้หลักการเดียวกัน เพื่อที่สุนัขจะได้เข้าใจ(เพราะเป็นสิ่งที่เขาคุ้นเคยเพราะเขาถูกแม่สุนัขสอนเมื่อยังเล็ก) ได้ผลไวและถาวร หลักการคือ โดยการใช้ท่าทางของเรา สายตา เสียง การสัมผัสโดยมือ (อาจใช้สายจูงช่วยในการควบคุมสุนัข) และที่สำคัญ จิตใจของเจ้าของ ที่ต้องตั้งใจจริง แน่วแน่ และห้ามท้อไปก่อน

สุนัขทุกตัวเข้าใจเรื่องอาณาเขต ขอบเขต ถ้าเรากำหนดขอบเขตให้เขาอยู่ เขาจะประพฤติตัวดี เชื่อฟัง ไม่ดื้อไม่ทำลายข้าวของ ไม่ขับถ่ายในขอบเขตที่เรากำหนดให้ การที่เราสั่งให้สุนัขทำตามใจเราในพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่ง โดยที่สุนัขทำตามใจตัวเองไม่ได้ นั้นคือเรากำลังอ้างสิทธิ์ความเป็นเจ้าของในพื้นที่นั้นๆ เมื่อเราเป็นเจ้าของ สุนัขก็จะยกพื้นที่นั้นๆให้เราแล้วเขาจะเชื่อฟังและเคารพเรา แต่ถ้าเราไม่อ้างสิทธิ์ในพื้นที่ สุนัขจะไม่ให้สิทธิ์นั้นกับเรา เขาจะตั้งตนให้เป็นเจ้าของพื้นที่นั้นๆเอง เมื่อเขาเป็นเจ้าของพื้นที่ เขาก็มีสิทธิ์ทำตามใจตัวเอง เช่น ดื้อ คึก ไม่ฟังคำสั่ง วิ่งคึกทั่วห้อง กระโดดขึ้นโซฟา แย่งที่เรานั่งหรือนอน ทำลายข้าวของ เห่าไม่หยุด หรือ ขับถ่ายจับจองอาณาเขตในพื้นที่ที่ตนเป็นเจ้าของ

ถ้าเราอยากให้สุนัขทำตัวดี ไม่ขับถ่ายมั่ว ไม่ทำลายข้าวของในบริเวณใดบริเวณหนึ่ง หรือเราต้องการไม่ให้เขาเข้าไปในบริเวณใดบริเวณหนึ่ง เราต้องอ้างสิทธิ์ในบริเวณนั้นๆ เมื่อไหร่ที่ตรงนั้นเป็นของเรา เราจะสั่งและควบคุมสุนัขได้ และสุนัขจะทำตัวดี

จ่าฝูงต้องควบคุมให้สุนัขลูกฝูงอยู่ในกฎให้ได้ และทุกคนในบ้านต้องใช้กฎเดียวกัน ต้องให้ความร่วมมือ กฎต้องเป็นกฎ ถ้าเรากำหนดขอบเขตไว้ สุนัขต้องทำตามเท่านั้น ไม่มีผ่อนปรน ไม่มีการผ่อนผันทำบ้างไม่ทำบ้าง ไม่มีการต่อลอง ไม่มีการติดสินบนสุนัข เช่น เราห้ามไม่ให้สุนัขขึ้นโซฟา ทุกคนในบ้านก็ต้องไม่อนุญาตให้สุนัขขึ้นโซฟาเช่นกัน หรือ คนในบ้านต้องไม่ต่อต้านในการควบคุมสุนัขของเรา แต่ถ้าคนในบ้านไม่ร่วมมือ เช่น อนุญาตให้ขึ้นโซฟาได้ ในขณะที่เราตั้งกฎว่าห้ามขึ้น หรือไม่เห็นด้วยกับกฎของเรา นั้นคือกฎไม่เป็นกฎอีกต่อไป สุนัขจะเริ่มสับสนในกฎ เพราะกฎหละหลวม เมื่อนั้นสุนัขจะไม่เคารพกฎและไม่เคารพคนตั้งกฎ รวมถึงไม่เคารพคนอื่นๆในบ้านตามมา เขาก็จะทำอะไรตามใจ ทั้งเรื่องขึ้นโซฟา และพาลแหกกฎในข้ออื่นๆ รวมถึงเริ่มแผนการครองบ้าน

ยกตัวอย่าง การเป็นเจ้าของโซฟา(อ้างสิทธิ์ในโซฟา)
สุนัขไม่มีสิทธิ์ขึ้นโซฟาได้ถ้าเราไม่อนุญาต เมื่อไหร่เราสั่งให้ลงจากโซฟา เขาต้องลุกออกไปและลงจากโซฟาทันที และทุกคนในบ้านต้องปฏิบัติเหมือนกัน ในเมื่อสุนัขไม่สามารถทำตามใจตัวเองเมื่ออยู่ที่โซฟา แสดงว่า เขาไม่มีสิทธิ์ในโซฟา เพราะเขาทำตามใจตัวเองไม่ได้ อยากขึ้นก็ไม่ได้ขึ้น เพราะต้องรอเราสั่ง เมื่อนั้นโซฟาก็เป็นของเรา แล้วสุนัขจะเคารพโซฟา และจะไม่กล้าทำลาย ไม่กัด หรือ ขับถ่ายจับจองโซฟานั้นๆ นี้คือเคล็ดที่ไม่ลับ ถ้าเราอยากให้สุนัขทำตัวดีในบ้าน ไม่ทำลายข้าวของ ไม่ฉี่จับจองอาณาเขต ไม่ดื้อ เราก็ต้องอ้างสิทธิ์ในบ้านทั้งหลัง ในของทุกชิ้น โดยการ ไม่อนุญาตให้เขาทำตามใจตัวเอง เขาต้องทำตามสั่งเรา เช่น เมื่ออยู่ในห้อง เขาก็ต้องอยู่เป็นที่เป็นทางตามสั่ง ไม่ให้เดินเพ่นพ่านมั่วทั่วห้อง สั่งให้เขาทำโน่นทำนี่ตามสั่งบ่อยๆ คอยกำหนดว่าตอนนี้อยู่ส่วนไหนของบ้าน ส่วนตอนนี้ให้อยู่บริเวณนี้เท่านั้น หรือ อยู่ในห้องห้ามเล่น ห้ามวิ่ง ต้องนอนสงบๆอย่างเดียว ห้ามเห่า ห้ามลื้อของ หรือ จะหัดสั่งให้เขาอยู่ในบริเวณใดบริเวณหนึ่งตามสั่ง ถือเป็นการฝึกฝีมือความเป็นจ่าฝูงของเราด้วย เช่น ช่วงเช้านี้อยู่ที่ระเบียง ห้ามวิ่งเล่น ช่วงบ่ายอยู่ห้องรับแขก ห้ามเดินไปห้องอื่น หรือ สองชั่วโมงนี้อยู่ในคอกเท่านั้นห้ามออกมาแม้จะเปิดประตูคอกทิ้งไว้ก็ตาม หรือ หนึ่งชั่วโมงต่อไปนี้ให้สุนัขนอนบนเบาะเท่านั้นห้ามลงมา เป็นต้น เมื่อนั้นบ้านจะเงียบสงบเพราะสุนัขทำตัวดีไม่วุ่นวาย เฟอร์นิเจอร์จะปลอดภัยไร้ฟันแทะ และไร้สุนัขฉี่จับจองอาณาเขต

สุนัขที่หวงอาณาเขต หวงถิ่น หวงโซฟา หวงที่นอน นั้นคือสุนัขเป็นเจ้าของสิ่งของนั้น เป็นเจ้าของบริเวณนั้น เมื่อเขาเป็นเจ้าของเขาก็มีสิทธิ์ที่จะปกป้องดินแดน หรือ สิ่งของ โดยจะแสดงออกโดยการเห่า ขู่ หรือกัด และไม่ยอมลุกหรือห่างจากสิ่งของที่เขาหวง ไม่ว่าคนหรือสุนัขตัวไหนที่เข้าใกล้บริเวณหรือสิ่งของที่เขาหวงเขาจะสู้เพื่อปกป้องสิ่งของของเขา นั้นเอง เราจะพบปัญหาสุนัขกัดกันเพื่อแย่งคน กัดกันเพื่อแย่งอาหารหรือของเล่น สุนัขกัดกันเพื่อแย่งความเป็นจ่าฝูง หรือ สุนัขกัดคนถ้าคนจับสิ่งของที่เขาหวง หรือ สุนัขกัดถ้าเราบังคับเขาหรือขัดใจ ซึ่งเป็นพฤติกรรมเหล่านี้เป็นสัญญาณอันตราย เราควรป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้นโดยอ้างสิทธิ์ในสิ่งของทุกชิ้น ในพื้นที่ทุกแห่ง หรือ อ้างสิทธิ์ในสิ่งของหรือสถานที่คืนจากสุนัขเพื่อให้กลับมาเป็นของเรา หรือ ทวงตำแหน่งจ่าฝูงคืนจากสุนัข เมื่อสิ่งของหรือสถานที่เป็นของเรา เราก็จะสั่งและควบคุมสุนัขได้ สุนัขจะไม่ทำตัวก้าวร้าว และทำตัวดี สุนัขจะเคารพคน เคารพบ้าน เคารพห้อง ผลพลอยได้คือ สุนัขจะไม่ฉี่มั่ว ไม่ฉี่จับจองอาณาเขต