มาไม่ถึงร้าน

วัน ก่อนผมไปที่ห้างฯเอาของลงและเข้าไปเช็คสต๊อกเหมือนทุกครั้ง...หลังจากทำธุระ ส่วนตัวเรียบร้อย เช็คของ ลงรหัสสินค้าแม้กระทั่งบาร์โค้ดเสร็จครบทุกอย่างแล้ว ผมก็ออกมาข้างนอก เตรียมตัวจะกลับไปที่โรงงาน แต่เผอิญช่วงที่ออกมา ผมเจอนายตี๋ หัวหน้า รปภ. ประจำห้างเข้าซะก่อน

?อ้าวคุณมด จะกลับแล้วรึครับ??นาย ตี๋ทักทายผม พลางเชื้อเชิญให้เข้ามานั่งเล่นนั่งคุยกันก่อน ผมเห็นว่าท่าจะดีเพราะวันนี้ผมก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรประกอบกับงานในส่วนรับผิด ชอบก็แล้วเสร็จทุกอย่างดังนั้น ผมเลยทำตามคำชักชวนของนายตี๋ เข้ามานั่งเล่นนั่งคุยกับเค้า?ไง ออกเวรแล้วเรอะ เป็นไงบ้างล่ะ...??ผมถามไป แต่ดูหน้านายตี๋ ไม่ค่อยดีเลย ผมเลยลองเลียบๆ เคียงๆ ไถ่ถามดู?...แล้วนี่เป็นอะไรไปล่ะตี๋...สีหน้าไม่ค่อยดีเลยนี่ ไม่สบายเรอะ...??

นาย ตี๋ส่ายหน้า บอกว่าไม่ใช่ไม่สบาย เพียงแต่ว่าเมื่อคืนนี้ เค้ากับลูกน้องสองสามคนเจอเรื่องที่ไม่ค่อยจจะสู้ดีนัก จะว่ามันเป็นความซวยก็คงได้?เรื่องอะไรเรอะ?? ผมสงสัยทันที นายตี๋บอกว่า?...ก็เมื่อคืนนี้น่ะซิครับ ผมเดินยามอยู่ ช่วงๆ กลางดึกก็ได้ยินเสียงประหลาดๆ ก็เลยตามลูกน้องสองคนออกมาดูด้วยกัน...ส่วนคนอื่นๆ ก็คุมแถวๆ นี้ไว้เราเดินตามกันไปดูว่าเสียงที่ว่ามันเป็นเสียงอะไร??แล้วเสียงมันดัง ยังไงล่ะ?? ผมถามต่อ?อืมม์ จะว่าไป เสียงมันเหมือนเสียงน้ำเดือด หรือเสียงหวีดๆ แหลมๆ ดังยาวๆ นานๆ น่ะแหละครับ ผมสงสัยมาก กลัวว่าแก๊สที่ร้านค้าแถวๆ นี้มันจะรั่วรึยังไง...แบบนี้ทิ้งไว้ไม่ได้ ก็เลยตามลูกน้อง สองสามคนไปดูด้วยกัน"ตอนเดินไปหลังห้าง ผมเห็นพวกนายหนุ่ม เดินยามอยู่ข้างใน ผมก็วอ.ไปถามว่ามีอะไรผิดปกติมั้ย เค้าก็ว่าไม่มีแต่ตอนที่ผมวอ.เสียงหวีดที่ว่ามันยังดังอยู่เลยนะเราเดินกัน ไปหลังห้าง...แต่ยังไม่ทันไปถึงเลย...?พวกเราก็ดันไปเจอต้นตอเสียงหวีดที่ ว่า เข้าเสียก่อน...??แล้วมันเสียงอะไรล่ะ อาตี๋...??

คำ ถามนี้เป็นเสียงของคุณลุงแก่ๆ ที่เปิดร้านขายขนมเล็กๆ อยู่ข้างๆ ห้างที่พวกเรามานั่งคุยในร้านแกนี่แหละ ร้านแกเช่าพื้นที่ในห้างมาทำการค้า...แกเป็นคนต่างจังหวัด และออกจะสนิทสนมกับพนักงานห้างหรือพวกยามและรปภ.เป็นที่สุด?...นี่แหละ ลุง ผมกำลังจะเล่าอยู่นี่แหละ...ไอ้เสียงที่ว่านั้น มันเป็นเสียง...เปรต...เสียงเปรต คุณมด...ผมกับเด็กๆ ตกใจแทบช๊อกเลย มันยืนสูงเด่นตระหง่าน เห็นเป็นเงาดำมืดสูงปรี๊ดอยู่หลังห้างนี่เอง...แล้วไอ้เสียงหวีดดังๆ ยาวๆ ก็ดังมาจากตัวมันนี่แหละ ผมกับลูกน้องแข้งขาสั่นไปหมดไม่เคยเจออะไรที่น่ากลัวแบบนี้เลย...อู๊ย พูดแล้วขนยังลุกอยู่เลยดูซิลุง?แกว่าแล้วก็เอามือลูบแขนอยู่ไปมา...ท่าทางแก ยังกลัวไม่หายเหมือนกัน?ฮื้อ โดนแบบนี้ ยังไงไปทำบุญซะนะ อาตี๋ เพราะที่เค้ามาปรากฏร่างให้เห็น่ะท่าทางเค้าจะมาขอส่วนบุญอาตี๋รับได้เค้าก็ เลยมาให้เห็นนั่นแหละ...ยังไงๆ ตามลูกน้องที่เห็นด้วยกัน ไปทำบุญให้ซะ...รู้มั้ย??นายตี๋รับคำ ในขณะที่ผมสั่งกาแฟเย็นจากคุณลุง มาทานไปแล้วนั่งคุยไปพร้อมๆ กับนายตี๋และคุณลุง เราคุยกันสารพัดเรื่อง สุดท้ายคุณลุงแกก็พูดขึ้นมาว่า... อ่านต่อตอน2

ตอน 2

?...อืมม์ แบบนี้อาตี๋ ท่าจะมีเซ้นซ์ที่สื่อสารกับผี หรือคนตายได้...ดีๆ อีแบบนี้ เกิดลุงตายไปจะมาหาอาตี๋นี่แหละเป็นคนแรก...?

นาย ตี๋รีบโวยวายว่าไม่ต้องมาเลยนะลุง แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะกันใหญ่...ในขณะที่ทั้งสองคนคุยกัน ผมกลับรู้สึกแปล๊บๆ กับคำพูดของคุณลุงแก อาการแบบนี้ผมเคยเจอมาแล้วครั้งหนึ่ง ผมเชื่อว่ามันน่าจะเป็นลางสังหรณ์อะไรสักอย่างเป็นแน่ แต่ทว่าในวันนั้นผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเลยแล้วก็นั่งคุยอยู่อย่างนั้น จนทานกาแฟเย็นหมดแก้ว ผมก็ขอตัวกลับ ก่อนจะกลับผมลานายตี๋และคุณลุง แกก็บอกว่า

?ไว้ คราวหน้ามาคุยกันใหม่นะคุณมด...แต่...เอ...ไม่รู้คุณมดจะมาเมื่อไหร่ เพราะผมกะจะขึ้นไปเยี่ยมหลานที่บ้านสักหน่อย...คราวนี้คงไปนานเหมือนกัน ไม่รู้ว่าได้เจอกันอีกมั้ยเพราะขายที่นี่ ผมก็เหนื่อยมากแล้วว่าจะให้ลูกๆ หลานๆ มาขายแทน...ยังไงดูก่อน...แล้วกัน โชคดีนะคุณมด?ผมยกมือไหว้ ลาคุณลุงแกออกมา โดยยังมีความรู้สึกแปล๊บๆ ที่ว่านั้นอยู่...แล้วหลังจากนั้น ผมก็ไม่ได้กลับไปที่ห้างนั้นเลย จนเวลาล่วงเลยมาอีกในราวสองสัปดาห์...

?...ปรากฏ ว่าทางห้างฯโดยคุณเก๋ที่เป็นลูกน้องพี่อ้อมแผนกจัดซื้อ แกโทรมาหาผมถามว่ามีสินค้าใหม่ๆ บ้างมั้ย ผมก็ว่ายังไม่มีเลย กำลังผลิตอยู่...แล้วแกก็บอกว่า ให้นำสินค้าสองสามตัวมาเติมได้แล้วเพราะของพร่องไปมาก แสดงว่าขายดี ผมก็เลยเตรียมของขึ้นรถ กะว่าจะไปลงของที่ห้างบ่ายนี้?ผมถามคุณเก๋ว่า แล้วคราวนี้ ผมต้องไปขอรหัสอีกมั้ย หรือว่าลงรหัสเก่าได้เลย คุณเก๋ก็ว่าใช้รหัสและบาร์โค้ดเก่าได้ ยังไงแค่เอาใบส่งสินค้ามาให้เซ็นก็พอแล้วบ่ายวันนั้นฝนตกลงมาแต่ผมอยู่กลาง ทางกำลังลังเลว่า จะเอายังไงดีสุดท้ายก็ตัดสินใจไปที่ห้าง พอไปถึงห้างฝนก็หยุดขาดเม็ดไปแล้วผมเอารถลงไปที่ลานจอดแล้วขนของพร้อมเอา บัตรจอดรถให้ทางหน้าร้านแสต็มป์มาด้วยเลยการขนส่งและวางของจัดของขึ้นชั้น คราวนี้ไม่ช้าอย่างที่คิด เพราะไม่ต้องขอรหัสและบาร์โค้ดใหม่ เพียงแต่เอาใบส่งของไปให้พนักงานหน้าร้านเซ็นว่าได้รับของแล้วก็เท่านั้น

หลัง จากส่งของเสร็จ ผมก็ลงมากะว่าจะไปหาอะไรดื่มเหมือนทุกครั้ง พอลงมาก็เจอนายตี๋ นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์หน้าห้าง พอนายตี๋เห็นผมเข้าก็เรียกเหมือนเคย ผมเลยชวนไปทานน้ำร้านคุณลุงพูดถึงตรงนี้ นายตี๋สะดุ้งเฮือกทันที ผมเห็นว่าแกผิดสังเกต ออกอาการไม่ปกติก็ถามว่า แกเป็นอะไรไปรึเปล่า?แกมองหน้าผม และถอนหายใจดังเฮือก ก่อนจะบอกว่า

?...นี่ท่าทางคุณมด จะยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะซิเนี่ย??ผมงงๆ ได้แต่ส่ายหน้าแล้วถามนายตี๋ว่า เรื่องอะไร... อ่านต่อตอน3

ตอน 3

?ทำไม มีเรื่องอะไรกันรึ??นายตี๋ถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่ ก่อนจะลากแขนผมมานั่งที่ข้างๆ เคาน์เตอร์ พลางบอกว่า

?คุณ มดคงยังไม่รู้...คุณลุงขายน้ำ แกตายแล้วนะ...?ผมตกใจ ร้อง ฮ๊า...ดังลั่น อะไรกัน ก็วันก่อนผมผ่านมาก็ยังเห็นแกอยู่เลยนี่นา แล้วไหงตอนนี้นายตี๋ มาบอกว่าแก...?จริงๆ คุณมด คุณลุงแกเสียไปแล้ว เสียไปเมื่อวันก่อนนี่เอง แกประสบอุบัติเหตุรถคว่ำระหว่างเดินทางกลับมาที่กรุงเทพฯนี่แหละ...น่า เสียดายแกมาไม่ถึงร้าน...ไม่ซิ คงจะมาถถึงแล้วล่ะ...?นายตี๋ พูดอยย่างเศร้าๆ ผมถามว่าแล้วแกรู้ข่าวได้ยังไง นายตี่อ้ำๆ อึ้งๆ ก่อนจะกระซิบบอกผมเบาๆ ว่า?ไม่รู้ ผมเล่าไปคุณมดจะเชื่อผมรึเปล่า...แต่ทว่าคืนนั้นผมเจออะไรแบบนี้ พบกับคุณลุงแกแบบนี้จริงๆ แกมาหาผมถึงที่นี่นั่นแหละ ผมเองก็สงสัยและเอะใจว่ามันยังไงกัน...?แล้วนายตี๋ก็เล่าเรื่องที่เค้าเผชิญ มาให้ผมฟังว่า?...เรื่องของเรื่อง...มันนี่เลย...คุณมด...?เค้าว่าพลางถอน หายใจอีกเฮือกใหญ่ นิ่งไปชั่วครู่ แล้วก็เล่าเรื่องเหล่านั้นออกมาช้าๆ ...?...วันนั้น ผมอยู่ยาม เราเป็นหัวหน้ารปภ.ก็ต้องมาก่อน...ผมสงสัยมาหลายวันแล้ว เห็นว่าก่อนหน้านั้น ลุงแกว่าจากลับบ้าน แกก็เที่ยวไปลาคนนั้นคนนี้เพราะคนแถวนี้พ่อค้าแม่ค้าสนิทกับแกทั้งนั้น...?

วัน นั้น แกยังมาลาผมเลย...มาให้ศีลให้พร บอกว่ายังไม่รู้นะว่าจะได้กลับมารึเปล่าถ้าเป็นคนอื่นมาอยู่ร้านแทน ก็แปลว่าแกต้องอยู่ทางโน้น เพื่อดูแลหลานแกแล้ว?โชคดีนะตี่...แล้วยังไงลุงจะติดต่อมาหาตี๋อีก...แกว่า ยังงั้น...แล้วแกก็ออกไป?

นาย ตี๋ ถอนหายใจดังเฮือกพร้อมกับบอกว่า...?...แต่ผมไม่คิดเลยนะคุณมด...ไม่คิดว่า ไอ้ที่ผมเห็นแกวันนั้น มันจะเป็นครั้งสุดท้ายไปได้...?...แกหายไปหลายวัน ปิดร้านเอาผ้าคลุมเก็บของทุกอย่างล็อกกุญแจอย่างดีเลย แล้วก่อนจะไปแกก็ฝากร้านไว้กับผมพร้อมกับบอกว่า?...ถ้าลุงไม่ได้กลับมา ยังไงคนที่ดูแลร้านแทนลุง ก็น่าจะเป็นลูกหรือหลานของแกคนใดคนหนึ่ง ยังไงลุงไหว้วานตี๋ ช่วยดูแลเค้าด้วยก็แล้วกันนะ...แต่ถ้าไม่มีอะไร ลุงก็จะกลับมาขายน้ำอย่างเดิม...? แกว่าอย่างนั้นผมก็ว่า เอาเถอะลุง ไม่ต้องห่วง ถ้าหลานลุงมา มีอะไรช่วยได้ผมก้จะช่วยเหลือทุกๆ อย่างก็แล้วกัน เพราะผมคิดกับแกว่า...คุณลุงแก ถึงแม้ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติ...?...สมัยที่ผมเพิ่งมาเป็นรปภ.ที่นี่ใหม่ๆ มีอะไรแกก็คุยกับผม มีอะไรก็ช่วยเหลือผม เลี้ยงน้ำ เลี้ยงข้าวผมสารพัดผมจะตอบแทนแกได้ก็คราวนี้แหละ...?นายตี๋ เค้าว่าอย่างนั้น แล้วก็นิ่งลำดับเรื่องราวก่อนจะเล่าต่อว่า?...ในอีกสองสามวันต่อมา วันนั้นฝนมันลงหนัก คุณมดจำได้มั้ย...วันอังคารที่ผ่านมานี่แหละ ฝนมันตกหนักตอนบ่ายๆ เรื่อยไปจนหัวค่ำ...?นายตี๋หันมาถามผม ผมพยักหน้าพอจะนึกออก เพราะวันนั้นฝนลงหนักมาก กว่าจะหยุดกว่าจะซา ก็ปาเข้าไปเกือบห้าทุ่ม...แล้วตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฝนมันก็ตกไม่ได้หยุดอีกเลยตกมาจนกระทั่งวันนี้ เพิ่งจะขาดเม็ดเมื่อสักครู่ใหญ่นี่เองและคิดว่าเย็นนี้มันก็คงจะตกอีกผมเลิก สนใจเรื่องฝนหันมาสนใจนายตี๋ ที่กำลังเล่าเรื่องคุณลุงค้างเอาไว้ เค้าเริ่มเล่าต่อว่า?...วันนั้น ฝนมันลงหนักตั้งแต่บ่ายแก่ๆ ไปจนเย็นรถติดกันเป็นแพ หน้าห้างนี่แทบจะไม่ขยับเขยื้อนเลย พอฝนซาเกือบจะขาดเม็ดก็นู่น ราวๆ สักทุ่มครึ่งได้...ปรากฏว่าวันนั้น พอฝนซาลูกค้าก็ทยอยกลับกันหมดสองทุ่มในห้างแทบจะไม่มีคนเดินแล้วเพราะฝนมัน ยังไม่หยุดร้านค้าข้างนอกนี่ ปิดร้านกลับไปหมดแล้ว?ขณะที่ฝนมันเริ่มลงหนักมาอีก ผมนั่งอยู่ตรงนี้ ก็เห็นว่ามีใครบางคนเดินฝ่าสายฝน ไม่กางร่มมาด้วย...?...ผมเพ่งสายตามอง ทีแรกก็ไม่เห็นชัดนัก เพราะฝนมันลงหนัก...พอเค้าเดินมาใกล้ๆ ให้ตายซิคุณมด...เป็นคุณลุงแกเดินตากฝนมา มาถึงก็มาทักทายผม ผมก็สงสัยเอ๊ะ...แกมาทำไม ดึกดื่นแบบนี้? ผมก็ถามแกว่า... อ่านต่อตอนจบ

ตอนจบ

?อ้าว ลุงกลับมาแล้วเรอะ...ไหงฝ่าฝนมาแบบนี้ล่ะ เดี่ยวก็ไม่สบายหรอก...?แกพูดขึ้นเบาๆ ว่า ?ไม่เป็นไร ลุงชินซะแล้ว...แล้วแกก็เงียบไปอีก? ผมก็เลยถามแกว่า?...ว่าแต่ลุงเหอะ มาทำอะไรตอนนี้ล่ะ ห้างมันจะปิดอยู่แล้วนา คนอื่นๆ เค้าก็กลับไปกันหมดแล้วด้วยวันนี้มันขายไม่ค่อยดี ฝนมันตกทั้งวันเลย?แกก็นิ่ง ไม่พูดอะไร ผมถามคำแกก็ตอบคำ เป็นแบบนี้อยู่แป๊บนึง?แล้วจู่ๆ แกก็พูดว่า ท่าทางลุงจะไม่ได้กลับมาขายของที่นี่อีกแล้วล่ะ ลุงมาที่นี่ก็จะมาลานายตี๋นั่นแหละ ยังไงบอกคนอื่นๆ ด้วยก็แล้วกันนะ?ผมถามว่าทำไมล่ะลุง...ตกลงหลานลุงเค้าให้ลุงอยู่ที่บ้านดู แลหลานเรอะ...?แกก็ว่าไม่ใช่ๆ ...แต่ว่า แกจะต้องไปที่อื่นที่ไกลมากๆ คงไม่มีเวลามาขายของที่นี่แล้ว แล้วเห็นทีร้านนี้แกก็คงจะเซ้งต่อ...ยังไงหลานแกจะมาติดต่อทีหลัง ถึงเวลานั้นแกขอให้ผมช่วยเหลืออำนวยความสะดวกด้วย?

ผม ก็ว่า...ได้เลยลุง...ไม่มีปัญหา...แกก็ยิ้ม?ตอนนั้น สักสามทุ่มได้แล้วมั้ง ตรงที่ผมอยู่ยามนี่มันเป็นมุมอับข้างห้างไง แกก็มายืนคุยกับผม โดยไม่มีใครเห็นหรือเห็นเค้าก็คิดว่าเราสองคนคุยกันธรรมดาๆ?แกคุยอยู่ครู่ หนึ่ง ผมถึงเริ่มสังเกตว่า เอ๊ะ...ทำไมเสื้อแกไม่เปียกเลยวะ...ทั้งๆ ที่แกก็เพิ่งเดินตากฝนมาเดี่ยวนี้เองนี่หว่า...แถมร่มแกก็ไม่กางมาด้วย ...กำลังจะถาม ก็เหมือนแกจะรู้ แกเปลี่ยนเรื่องพูดเรื่องนั้นเรื่องนี้...แต่มันก็น่าแปลกนะคุณมดผมรู้สึก ว่า เสียงแกเบามากเหมือนแกพูดแบบกระซิบกระซาบนั่นแหละ หลายคำที่ผมต้องถามย้ำแกว่า...อะไรนะครับ ว่าไงนะครับ ดังๆ หน่อยครับ แกก็เร่งเสียงแกดังขึ้นมานิดนึง?...แล้วเดี๋ยวเดียว เสียงแกก็หายไปอีก ผมคิดว่า แกคงไม่สบายอยู่ด้วยแล้วยิ่งแกมาเดินตากฝนแบบนี้ด้วยนะ เดี่ยวได้ไปกันใหญ่แน่ๆ?มีอยู่ครั้งสองครั้งที่คุยๆ กันพอผมลุกขึ้นไปดูที่หน้าห้างเพราะเด็กมันวอ.เรียกมา ผมก็ลุกไป หันกลับมากำลังจะบอกแกว่า...ลุงรอเดี๋ยวนะ ก็ปรากฏว่า แกหายตัวไปแล้ว...แกหายไปได้ยังไงวะ เร็วจริงๆ เลย ผมก็นึกว่าแกคงไปเข้าห้องน้ำนอกห้างที่ยังไม่ปิด พอดูรถดูหน้าห้างเสร็จ ผมหันกลับมาอีกที...?ปรากฏว่านี่...แกมายืนอยู่ข้างหลังผมแล้ว ผมสะดุ้งโหยงตกใจเลย ไม่คิดว่าแกจะมายืนอยู่ตรงนี้เงียบๆ ผมบอกว่า...ว้าแล้วกันซิลุง ทำไมมาอยู่ข้างหลังผมเงียบๆ แบบนี้เล่า ตกใจหมดเลย...ผมนึกว่าลุงเป็นผีซะอีก?แกไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มๆ แล้วหัวเราะ หึ

หึ เหมือนมีเลศนัย แกบอกว่า?...ตี๋ ตี๋จำได้มั้ยที่ลุงบอกว่า ถ้าลุงเป็นอะไรไป ลุงจะมาหาตี่เป็นคนแรกน่ะ...??ผมก็ว่า จำได้เพราะวันนั้นที่แกว่า คุณมดก็อยู่ด้วยกันนี่นาใช่มั้ย? นายตี๋หันมาถามผม ผมก็จำได้เลยบอกเค้าไปว่า?...ใช่ๆ วันนั้น ผมก็อยู่ด้วยผมเห็นแกพูดชอบกลๆ อยู่เหมือนกัน...?

นาย ตี๋บอกว่า นั่นแหละแกก็บอกลุงแกไปว่าอย่างนั้นแกก็ว่า?...ตอนนี้ ลุงก็ได้ทำอย่างที่ว่าแล้วนะยังไงตี๋รักษาตัวด้วยลุงเห็นท่าจะมาหาตี๋และคน อื่นไม่ได้อีกแล้วมันไม่สะดวก ฝากลาคุณมดและทุกคนด้วยเอาไว้เมื่อถึงเวลาจริงๆ เราอาจจะได้พบกันอีกนะ...แล้วแกลาไป?

ผม งงๆ เลยนะ แกพูดอะไรของแกวะ ตอนนั้นผมยังไม่เข้าใจเห็นแกว่าจะกลับผมก็ยกมือไหว้ลาแก แกก็ว่าโชคดีมีสุขแล้วแกก็เดินกลับไปเหมือนที่แกเดินมา...เดินกรำฝนปรอยๆ ออกไปนั่นแหละ

ผม ตะโกนถามแกว่า ?ลุงเอาร่มมั้ย?? แกก็หันมาโบกมือบอกว่าไม่ต้อง...?ตี๋เอาไว้ใช้เหอะ อีกสักเดี๋ยวฝนจะตกหนัก ลุงไปแค่นี้เอง เค้ามารอลุงแล้ว...ผมก็มองใครมารอแกฟะ...หรือว่าจะเป็นญาติแกก็ไม่รู้ พอแกเดินไปผมก็มองตาม...ก็พอดีมีโทรศัพท์เข่ามาซะก่อน ผมละสายตาจากที่ดูแกมารับโทรศัพท์...พอหันไปดูอีกที แกก็หายไปแล้วผมละงงจริงๆ เลย แกเดินไวชะมัดเลยแฮะ...แต่พอผมรับโทรศัพท์ ผมก็แทบช็อก เพราะคุณป้าที่อยู่ร้านข้างๆ แกโทรมาบอกผมว่า...

?ญาติๆ ของลุงที่แกรู้จักโทรมาบอกว่า ลุงแกเสียแล้วด้วยอุบัติเหตุเมื่อบ่ายวันนี้เอง...????

เรื่องโดย...ดอกไม้จันทน์ ขอขอบคุณ นิตยสารผี๔๘